Van Carlos Gardel en Eva Peron tot Maradona en Lionel Messi
“Hij (Lionel Messi) is met afstand de beste speler van de wereld”, heeft Arsne Wenger, de coach van de F.C. Arsenal, verklaard over de 1 meter 80 lange, in Argentinië geboren voetbalster: “Hij is (net) een PlayStation. Hij kan profiteren van elke fout die we maken”.
Net als elders in Latijns-Amerika wordt een groot deel van de Argentijnse sportgeschiedenis sinds de jaren twintig gedomineerd door voetbal, in de Verenigde Staten gewoon voetbal genoemd. Nadat de militaire sterke man van Argentinië, Jorge Rafael Videla Redondo, een gehate tiran, aan het eind van de jaren zeventig het winnen van de wereldbeker van de FIFA tot topprioriteit verklaarde, vielen de voetballers van de natie de wereld binnen met een groot aantal wereldwijde prijzen en trofeeën. Op 25 juni 1978 wonnen Mario Kempes en zijn medespelers in de halve finale van een Peruviaans team onder leiding van een Argentijnse doelman (6-0) en wonnen daarmee de winnaarsbeker op eigen bodem. Binnen een jaar, in de Japanse hoofdstad Tokio, werd het Zuid-Amerikaanse contingent, aangevoerd door Diego Armando Maradona, beschouwd als het beste jeugdteam van de planeet ten koste van de voormalige Sovjet-Unie/USSR. Kort daarna was Argentinië een van de “grote favorieten” in het voetbaltoernooi voor mannen voordat het zich aansloot bij de door de V.S. geleide boycot van de Spelen van 1980 in Moskou. Drie jaar later kwam het nationale elftal dicht bij het winnen van het wereldkampioenschap IV junioren.
Op 29 juni 1986 werden Los Celestes, zoals de nationale ploeg wereldwijd bekend staat, eerste in de FIFA Cup in de Verenigde Mexicaanse Staten; een van de meest gedenkwaardige wedstrijden ooit in de geschiedenis van de Wereldcup werd daar gespeeld toen Argentinië Engeland versloeg – Maradona en zijn teamgenoten probeerden op het veld te winnen wat hun landgenoten in de Brits-Argentijnse Falklandoorlog van 1982 hadden verloren. Reeds in 1990 plaatste Maradona Argentinië opnieuw in de finale van de FIFA Cup op Italiaanse bodem. In een tijdsbestek van zes jaar, van 1995 tot en met 2005, werd het nationale contingent viermaal winnaar van het wereldtoernooi onder 20 jaar. Het was rond deze tijd dat de naam Messi op het toneel verscheen.
De in Argentinië geboren Messi, die ook wel “de Vlo” wordt genoemd, is een sterke en krachtige spits die zowel voor FC Barcelona (sinds 2003) als voor de nationale ploeg van Argentinië (2006) speelt. Vreemd genoeg heeft hij zijn hele carrière (bijna 10 jaar) bij Spaanse clubs doorgebracht, waar hij in verschillende teams heeft gespeeld (onder-15, U-17, U-19 en andere). Messi is bijna onmisbaar geworden voor zijn club (in de volksmond bekend als “Barca”)-hij is de ruggengraat van Barcelona’s 4-3-3 formatie. Desondanks houdt hij ervan om met de Argentijnen te voetballen, omdat hij geweigerd heeft om lid te worden van het Spaanse nationale team, ondanks zijn sterke banden met de Europese natie. Messi is niet alleen van Argentijnse afkomst, hij heeft ook een Italiaanse achtergrond en is sinds het midden van de jaren 2000 staatsburger van Spanje. Van 2005 tot 2011 verzamelde Messi meer dan zeventig individuele prijzen. Zijn succes als sportman is inderdaad grotendeels te danken aan zijn doorzettingsvermogen en harde discipline. Volgens het Parijse tijdschrift France Football is Messi ‘s werelds best betaalde voetballer. Daarnaast heeft de centrumspits – een gouden medaillewinnaar in het voetbal op de Olympische Spelen van 2008 – internationaal aanzien verworven als voorvechter van de rechten van kinderen.
Hoewel Lionel Andres Messi, af en toe bekend als “de spookspits”, wordt beschouwd als een van de grootste voetballers die nog nooit een FIFA Wereldbeker hebben gewonnen (samen met Ferenc Puskas uit Hongarije en Liberia’s George Weah), is hij nu al een van de bekendste mannelijke atleten op de mondiale sportkaart. Op het westelijk halfrond heeft Messi, die vaak met Maradona wordt vergeleken, duizenden jonge voetballers in spe geïnspireerd om hun dromen na te jagen, vooral in door armoede geteisterde gebieden. Maar dat niet alleen, door hem weten meer mensen dan ooit over Argentinië – dat een lange geschiedenis kent van door de mens veroorzaakte rampen -. Op zijn eigen bodem is zijn status slechts vergelijkbaar met die van drie nationale beroemdheden: Argentinië’s naoorlogse First Lady Eva Perón – beroemd geworden door Andrew Lloyd Webber’s musical Evita – Maradona, en Carlos Gardel, bijgenaamd de “zangvogel van Buenos Aires” en die hielp de tango over de hele wereld te populariseren.